നദിയെൻറെ പ്രിയ സഖി - കവിത.

ആർത്തുല്ലസിച്ചു വരുന്നൊരു നദിയപ്പോൾ... 

പേർത്തു ചൊല്ലിയവൾ പഴങ്കഥയെന്നോട്...
 

കേട്ടിരിപ്പാനിരുന്നു ഞാനവൾ ചാരെ....
 

കേട്ടതോ ഞാനവൾ കദന കഥയേറെ...
 

ചിലങ്കയഴിച്ചു വെച്ചവളങ്ങനെ ...
 

പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു വിവരിച്ചു ആ കഥ...
 

പണ്ടൊരു മുക്കുവൻ തോണി തുഴഞ്ഞെത്തി...
 

 

പല നാളവളോട് കിന്നാരം ചൊല്ലുന്നു..
 

യുവതിയാം അന്നു ഞാൻ വീഴുന്നവൻ വാക്കിൽ..
 

ധാരാളം പൊൻ മീനിനെ നൽകുന്നന്നവനായ്...
 

മുത്തുകൾ ചിപ്പികൾ വാരിയൊരുപാട്...
 

സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ നൽകിയെൻ മാനവും...
 

ഇലകൾ പൊഴിയവേ മാനം കറുത്തപ്പോൾ..
 

ഊക്കിലൊരു പടുകൂറ്റൻ മലവെള്ള പാച്ചിലിൽ...
 

തോണി മറിഞ്ഞവൻ കാണാ ദൂരത്തിൽ...
 

പോയ് മറഞ്ഞന്നവൻ എന്നെ തനിച്ചാക്കി...
 

നാളുകൾ ഏറെ തിരഞ്ഞു ഞാനെൻ പ്രിയനെ..
 

കണ്ടതില്ലെങ്ങും തോണിയും അവനേയും..
 

അന്നുമുതലിന്നു വരേയ്ക്കും ഞാനെന്നും....
 

വിധവ തൻ ദുഃഖമനുഭവിച്ചീടുന്നു...
 

ഇന്നു നിന്നെ പാർക്കവേയവൻ മുഖം..
 

നിന്നിലും ഞാൻ കാണുന്നവൻ മുഖം...
 

ദുഃഖിതായാം എൻ കഥ കേൾപ്പാനിരുന്ന നീ..

എന്നെ നിൻ പ്രിയ സഖിയാക്കിടാമോയെന്നെന്നും.

 ഇത് കേട്ടയെൻ മനം തരളിതമായി പ്പോയ്.

ഒന്നുമുരയ്ത്തുവാനെനിക്കില്ല വാക്കുകൾ .

എന്നിലെ മൌനം ദു:ഖമുണർത്തി...

പൊട്ടി കരഞ്ഞ് മാപ്പിന്നപേക്ഷിച്ചു...

അവൾ ദുഃഖം കണ്ട ഞാൻ വാക്ക് കൊടുത്തു...

നീയായിരിക്കും എന്നുമെൻ പ്രിയ സഖി.

Abk Mandayi Kdr

Create your badge