അമ്മ വാത്സ്യല്ല്യം - കവിത

പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ അമ്മയെന്നോടുരയ്ത്തു....
ശ്രദ്ധയോടെ യാത്രചെയ്യണമെൻ പൊൻ മകനെ...
അശ്രുക്കൾ നിറച്ചൊരാ മിഴികൾ... 
ഇന്നുമെൻ നേത്ര കാഴ്ചവെട്ടത്തിൽ...
എന്നമ്മതൻ തൃക്കയ്യാലെ..
ന്നെയൂട്ടി പല വത്സരങ്ങൾ...
 ആ കരി മിഴിയാലെന്നോട്...
 പല കഥകൾ ചൊല്ലി....
 ആ മാറിൽ ഞാനുറങ്ങി പല കാലം...
 ആ നെഞ്ചിലെ ചൂടിൽ ഞാൻ വളർന്നു...
 ഇന്നു ഞാൻ യാത്രയായപ്പോളാ...
 കണ്ണുകൾ കലങ്ങി...
 പിൻ തിരിയവേ കാലിടറി...
 പടിക്കെട്ടിൽ വീണുവല്ലോ...
 അപ്പോഴുമായമ്മ തൻ മനം...
 എൻ രക്ഷമാത്രം മോഹിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു.
 അറിവതുണ്ടോ മക്കളേ....
നിൻ അമ്മതൻ വാത്സല്ല്യം...
 അവർ നിനയ്ക്കായ് മാത്രം...
 ജീവിച്ചു മരിക്കുന്നു....
 തള്ളുന്നുവോയീമ്മമ്മാരെ...
 വൃദ്ധസദനങ്ങളിൽ നിൻ...
 മനം നോവാതെ...
 അപ്പോഴുമാ വാത്സല്ല്യ നിധിയായമ്മ...
നിനക്ക് നന്മക്കായ് പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നു പോൽ.




Abk Mandayi Kdr

Create your badge